بسمه
بهانه نگارش این نقد و نظر رؤیت مقاله ای ایست در نشریه ی یکی از نحله های مدعی اسلامگرایی و خط امامی بودن است. گرچه در نگاه نخست می توانیم علت انگیزش چنین ایده ها و پناه بردن به چنین افکاری در میان طیف مذکور را درک کرد اما گاه بی احتیاطی در نظر دادن چنان عمیق می شود که برای قلم آدمی چاره ای جز سرزنش و انذار باقی نمی ماند.
امید ما بر آن است که نگارنده متن مذکور بی توجه به جوانب و نتایج مطلب، رأیش را بازگویه کرده است و الا باید به ایشان برادرانه هشدار داد که قدم در ورطه ای خطیر و انحرافی آشکار گذارده است. در صورت اول جای این تخطئه هست که چرا دانشجویی صاحب اندیشه به صرف اینکه مبنایی خاص عمل وی و هم طیفانش را توجیه می کند دامن از دست داده و بی محابا زیر بیرقش می رود. اما در صورت دوم حاشا و کلا که جریان سیاسی مذکور آبش با خط اصیل اسلام و اندیشه های امام در یک جوی برود.
شرحی بر این وجیزه به قلم حسین کامکار؛
