🔶🔶
کسانی که با آشوب‌های اخیر به یاد شورش های دوران هاشمی افتاده‌اند ظاهرا در عالم نمادهای سیاسی سیر میکنند و نه نماگرهای اقتصادی! شورش مشهد در 71 در شرایط تورم 20 درصد اتفاق افتاد. در حالی که مشهد 96 در تورمی که هنوز در حوالی 10 درصد است به آشوب کشیده شده است.
مدیران آشنا و جهانگیرمان هم که تصور میکنند مخالفان سیاسی داخلی‌شان پشت صحنۀ این تحرکات هستند به همان میزان دچار توهمند. البته حق هم دارند! وضعیت شاخص‌ها واقعا تناسبی با ناآرامی ساختارشکنانه ندارد. چرتکه‌چی‌های اکونومیست هم که معمولا در مورد ایران کم‌فروشی میکنند احتمال نارآرامی را پایین می دانستند. https://goo.gl/uj5jY7
همان‌طور که شست خیلی‌ها بالاخره خبردار شده اشکال کار را باید در بیرون از چارچوب های سنتی سیاسی-امنیتی‌مان بجوییم. زمانی که پارامترهای داخلی نشان می‌دهد این وقایع طبیعی نیست، باید به دنبال محرک‌های خارجی بود. ازقضا این‌بار موضوع نباید به ترامپ ربط چندانی داشته باشد. روزگاری که کنگره بودجه‌های چندصد میلیون دلاری برای تامین مالی معارضان ایرانی رد می‌کرد گذشته است. از نظر ترامپ اکنون نوبت متحدان عربش است که برای حل مشکلات مشترک دست به جیب شوند. امریکا با 7تریلیون دلاری که «احمقانه» (goo.gl/bw1wdP) برای خاورمیانه خرج کرد دین خود را ادا کرده است.
یک سال پیش وقتی روح‌الله زم در مصاحبه‌ای اختصاصی سر از آنتن العربیه درآورد با خود می‌پرسیدیم چطور ممکن است سرپل‌های اجتماعی گروه‌های ضدانقلاب به ناموجه‌ترین کشورها در میان جامعۀ ایرانی روی آورده باشند. اکنون با شنیده شدن ناموجه‌ترین شعارهای «شاه» دوستانه در میانۀ اغتشاشات باید فهمید که دلارها از کدام سیستم سیاسی به دست شبکه‌های مزدور رسیده است. تنها یک مغز بسیط خلیجی و دلال‌هایی همچون نوری‌زاده می‌توانند دموکراسی‌خواهی و سماحت سیاسی و بدنۀ نخبگانی یک جنبش را مبدل به حرکتی بی‌محتوا و کور و خشن و توده‌ای کند که مشاهده می‌کنیم.
گویا اکنون باید باور کنیم وعده‌های ترکی الفیصل در مورد کمک به منافقین عملی شده است. باید باور کنیم که دیدار مریم و سلمان در پاریس واقعیت داشته است.(goo.gl/2TfQKo)
اگر چنین است، تنها دولت که مصرانه به دنبال بازسازی روابط با یک دولت یاغی بوده بی‌تدبیری نکرده. دست‌کم گرفتن عربستان اشتباه استراتژیک کلیت نظام در این سال‌هاست. حتی انقلابی‌ترین نهادها نیز مدت‌هاست در مورد عربستان سخت دچار محافظه‌کاری شده‌اند.
باید نشست و دید که آشکار شدن شواهد بیشتر از سرچشمه‌های عربی وقایع اخیر سرویس‌های داخلی را هشیار خواهد کرد؟ یا آنکه متولیان امر همچنان در بیراهۀ درگیر شدن با اتباع سیدقطب سیاحت خواهند کرد؟ (goo.gl/cAF11E)
🔷🔷
شرحِ شکن
شرح شکن زلف خم اندر خم جانان ~ کوته نتوان کرد که این قصه دراز است
- ۹۲/۰۶/۱۷گزارش 4 صفحه ای و سناریوی بندری
- ۸۹/۰۴/۰۷مقدمه ای بر پدیدار شناسی
- ۹۴/۰۸/۱۳مصاحبه اخیر این حقیر در مورد قرضاوی
- ۸۹/۰۳/۰۴پراگماتیسم؟؟!!
- ۹۲/۰۸/۲۸نگاهی به جزئیات فنی منازعه هسته ای
- ۸۸/۰۹/۲۴نسبت ولایت فقیه با مرجعیت
- ۹۱/۰۸/۲۰شرحی بر «انقلاب در خیابان روزولت»
تکمله‌ای برای «اندیشه سیاسی و دوگانه فقه و تاریخ» نوشته محمدحسین بادامچی
(اصل مطلب) (متن بنده در وبگاه اندیشکده مهاجر)
پیرو متنی که سرور عزیزم جناب بادامچی با عنوان « اندیشه سیاسی و دوگانه فقه و تاریخ » به قلم درآورده اند و تعلیقه هایی که متوجه آن شد نکاتی را شایسته عرض دیدم. تا جایی که نگارنده در خاطر دارد استاد جعفریان درست از فتنه 88 متفطن این تئوری شد و بارها هم در مقاطع و مطالب مختلف روی آن تاکید کرده است. پس آنقدر ها نباید دل قرص بود که این نظریه فاقد لایه هایی از همان چیزی باشد که «کلام سیاسی » می نامیدش. اماره ام بر این «همبستگی» تنها آن «همزمانی» که عرض کردم نیست. خلل هایی در نوشته ایشان هست که اگر می خواستند بعید بود نبینند. در حد مقدور به چند فقره اشاره می کنم:
در نشست نوسلفی‌ها و چالش‌های دیپلماسی مذهبی ایران مطرح شد:
آینده جهان اسلام در دست اخوان المسلمین است/ اگر نتوانیم با اخوان تعامل کنیم، جنگ مذهبی اجتناب ناپذیر خواهد بود/ ابن تیمیه دو جریان بزرگ سنی را ایجاد و به ما نزدیک کرد
این متن مصاحبه ایست که با برادران سایت اخوت داشتم.
عنوان زده اند «نقد و بررسی اندیشه های یوسف قرضاوی»
کاش کمی ویراستاری اش بهتر بود لکن همین که سراغ مثل منی امدند لطف داشتند.
لینک اصل مطلب:
وضعیت کنونی منازعه هسته ای ایران و غرب را می توان متمرکز در چهار سایت هسته و سه سنخ ادعا دانست. بررسی دعاوی غرب در مورد هرکدام از این سایت ها صحنه مذاکرات عن قریب طرفین را روشن و هر توافق یا عدم توافق احتمالی را برای ما معنادار تر خواهد نمود. بنابراین به تفکیک نوع دعاوی و غالباً براساس داده های خود نهادهای غربی به بررسی وضعیت این سایت ها خواهیم پرداخت.
چند خط دلیل
"من در واقع تحت تاثیر دقت گزارش قرار گرفتم وقتی منتشر شد". "با وجود شباهت هایی زیادی که با سناریوی افتضاح سلاح های کشتار جمعی عراق دارد من بخلاف زمانی که به آن اعتراض می کردم احساس کاملا متفاوتی نسبت به نتایج این گزارش دارم". "جامعه اطلاعاتی آمریکا از 2003 تحولی جدی پیدا کرده. دولت اوباما هم به وضوح برای دخالت نظامی در خاورمیانه بی میل است و این خود ارزیابی ها را معتبر تر می کند"[1]
اینها ابراز احساسات تیلمن، عضو برجسته اتحادیه کنترل تسلیحات نسبت به انتشار گزارش 4 صفحه ای دولت آمریکا در مورد استفاده دولت اسد از سلاح شیمیایی است.
حالا که دیگر انتخابات گذشته
فایده این مطلب تضعیف کسی نیست که دیگر رئیس ِ جمهور و از جمله خود من است
بلکه پیشنهاد مسیری است که چندان فرقی نمی کند جلیلی در آن برود یا روحانی
مهم آن است که پیموده شود.
پ.ن: اگر قالیباف در این نوشته پررنگ است علتش ناظر بودن مطلب به فضای داخلی حزب الله پیش از انتخابات بوده
شاید دو هزاری بعضی ها هنوز جا نیافتاده باشد و هنوز موضوع تلاش آمریکا برای پس زدن انقلاب اسلامی در ایران 57 برایشان کاملا عادی جلوه کند. اما کمی گشتن در فضای گفتمانی سیاست خارجه آمریکا در آن دوره سادگی موضوع را به هم می زند.
مختصری از زندگی نامه و عقاید مورد استفاده
در اواسط دهه سی در گسترده ترین نهاد آکادمیک جهان شیعه در آن دوران، یعنی حوزه علمیه قم، سید روح الله خمینی کرسی پر رونق ترین درس فقهی پس از مرجع اعلای وقت، آیت ا... بروجردی را در دست داشت. تالیف اثر شرح دعای سحر در 27 سالگی، نشان داد که تعلیمات دو قطب بزرگ علوم عرفانی، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی و میرزا محمد علی شاه آبادی، بسیار زود در شاگردشان به ثمر نشست. این ثمرات در آثاری چون شرح حدیث جنود عقل و جهل، مصباح الهدایه الی الخلافه و الولایه، تعلیقات علی شرح فصوص الحکم و مصباح الانس، شرح اربعین حدیث، سر الصلوه، آداب الصلوه و رساله لقاءالله گرانبار تر شد.
تحلیلی ریشه ای بر معضل خودسرها
وقتی ساختارهای قانونی ظرفیت تامین مقاصد و اهداف عالیه ی انقلاب را ندارند چه باید کرد؟ وقتی که می دانی اگر منتظر آیین نامه و دستور مقامات مسئول و واحد های ذی بط برای دفاع از معتقداتت باشی، کار از کار خواهد گذشت چه می کنی؟ چگونه می شود بغض انقلابیمان را در مقابل تعرّض به مقدسات و ارزشهایمان نگه داریم؟ آیا واقعاً تقیّد به وارد عمل شدن از طریق قانونی حتی اگر این طریق کند و ناهموار یا حتی بی حاصل بنماید، توجیهی دارد؟ سوال اصلی این است که قانون چقدر و تا کجا مقدّس است؟
تجربه ناکامی گهگاه آدمی در فهم و حس درست واقعیت او را به سمت ارزیابی ساختار شناخت خود و مسدود کردن رخنه های معرفتیی که منجر به خطا و جهل آدمی می شوند کشاند. اما این کوشش نظری با چالشهایی روبه رو بود که هیچ یک از علوم دیگر با مشکلاتی از این سنخ دست و پنجه نرم نمی کردند. اینجا گویی ابزار سنجش خودش را باید محک می زد و صحت کارش را می سنجید.
بسمه
بهانه نگارش این نقد و نظر رؤیت مقاله ای ایست در نشریه ی یکی از نحله های مدعی اسلامگرایی و خط امامی بودن است. گرچه در نگاه نخست می توانیم علت انگیزش چنین ایده ها و پناه بردن به چنین افکاری در میان طیف مذکور را درک کرد اما گاه بی احتیاطی در نظر دادن چنان عمیق می شود که برای قلم آدمی چاره ای جز سرزنش و انذار باقی نمی ماند.
امید ما بر آن است که نگارنده متن مذکور بی توجه به جوانب و نتایج مطلب، رأیش را بازگویه کرده است و الا باید به ایشان برادرانه هشدار داد که قدم در ورطه ای خطیر و انحرافی آشکار گذارده است. در صورت اول جای این تخطئه هست که چرا دانشجویی صاحب اندیشه به صرف اینکه مبنایی خاص عمل وی و هم طیفانش را توجیه می کند دامن از دست داده و بی محابا زیر بیرقش می رود. اما در صورت دوم حاشا و کلا که جریان سیاسی مذکور آبش با خط اصیل اسلام و اندیشه های امام در یک جوی برود.
شرحی بر این وجیزه به قلم حسین کامکار؛
یک پایه از ارکان تئوری ولایت فقیه که فهم درست از آن تاثیر عمیقی بر نگرش درست به این مقوله دارد رابطه ولایت فقیه با نظرات مراجع تقلید است. قسمت قابل توجهی از بحث و گفتگوهای نظری ای که در باب ولایت فقیه می شود رابطه مستقیم یا غیر مستقیم با این موضوع دارد. در این مقاله قصد بر آن است که مسئله چگونگی برخورد با نظرات مراجع تقلید در مورد نظریه ولایت فقیه بررسی شود.
این مقاله در شماره سوم نشریه بهاران (بسیج دانشجویی دانشگاه شریف) به چاپ رسیده است